Oluk oluk kan gönderdik ne oldu?

Gazetemizin çok değerli köşe yazarı Hasan Şahin kardeşim 5 aylık bir yataklı istirahattan!!! Sonra tekrar yazılarına başlamıştır. Kendisine bir kez daha geçmiş olsun diyorum aramıza tekrar hoş geldin diyorum

İbrahim Göçmen.    ********************

       Gazete manşetleri büyük puntolarla "Türkiye'nin önemli beyinlerinden birinin amansız bir hastalığa yakalandığını" manşetlerine taşıdığında ülke olarak duygusal olan bizler yemeden içmeden kesilmiş ve bu genç beyini kurtarmak içim kan verme seferberliğine başlayıp, uzunca kuyruklar oluşturmuştuk!.Öyle ya, ilik kanseriydi.Uygun kan bulunmazsa genç yaşta aramızda ayrılacak ve ülke büyük bir beyini kara toprağa teslim edecekti!.

Kimdi bu adam?

Oktar Babuna!.

       Türk olduğu için uygun kanın aranması da mensup olduğu ırktan temin edilmeliydi!.

       Biz kanımızı oluk oluk akıtıp şişeleyip gönderdik!.Sonra sülük misali emilip çekilen kanlarımız yeteri şişkinliğe ulaşınca kampanya büyük bir teşekkürle ve yine büyük manşetlerle sona erdi!.Hedefe ulaşılmıştı!.Bu kanların nereye gittiği üzerinde ciddi tartışmalar başlamış ama, olan olmuştu!.

Bu genç doktor birden ayağa kalkıp iyileştiğini söylemiş ve bu "Rabbimin bir hikmetidir" demişti!.

E, tabi bizler iyileştirmek için damarımızda ki son damla kanı çekinmeden vermiştik..Madem iyileşmişti, dört gözle bu genç ve özel zekanın ülkeye bilimsel hizmetler yapmasını beklerken, birden baktık ki,Adnan'a mürit olmuş ve kadınlarla ekrana çıkıp " harman dalı" oynuyor!.Birde ara sıra acayip bir dans yapıyordu..Meğer adı " metal dansıymış!"

Onu böyle izleyince evde bu dansı denemek gibi bir gaflete düşen bir tek ben değildim,öğrendik ki çok kişi denemiş ama, hepimizin toptan denediği bu anlamsızlığa herkes" vallahi galiba sıyırdı" diye endişe ile bakmış!.

Evet, bu ülkenin kanı ve güvenlik sırları kozmik odalardan çıkarılıp adreslere teslim edildi!.

Kimler yaptı, kimlerin eliyle oldu?

Bunun yorumunu size bırakıyorum..

Bu işte tek kazancımız " metal dansı"

Bence deneyin!.

*****************

Oysa en güzel uykumu köyde alırdım..

Nedense bu gece uyku tutmadı!.Uzun süre dağlarımın karanlık siluetlerine daldım.

Küçükken sıcak yaz gecelerinde toprak evlerimizin damında yatar ve yıldızlara bakarak uyurduk..

Akran kuzenlerle yıldızları paylaşma kavgalarımız olurdu..

Gökyüzü alabildiğine dosttu..

   Yıldızlar kavgalarımıza gülerdi! Akan yıldızlar gökyüzünde kimi zaman kısa, kimi zaman uzun ince bir ışıkla söner, gözden kaybolurdu..Birilerinin ölümüne yorduğumuz bu yıldız kaymasının, gerçekten de bir ölüm olduğunu yıllar sonra öğrenecektim..

Evet, yıldızlar ölürken bile ışık saçıyordu!.Ya da büyük meteor taşları..

    Düştükleri sonsuz boşluktan tutunamayınca, adeta ışıklı bir intiharla şanına yakışır şekilde ölüm tercihiyle gözden yitip gidiyorlardı!.

Ben bu gece uyumadım, daha doğrusu uyuyamadım!.

İyi ki de uyumadım..

Çocukluğumun yıldızları ile buluştum..

Hepsi aynı yerde ve yine aynı sevecenlikle gözlerimin içine baktı..

Bir türlü uyutamadılar beni ve yine kayıp gidenlerin hüznünü yaşadım!.

Birazdan Kuzey yıldızı doğacak!.Kimseyle paylaşamadığım ve hep asi bir abide gibi taptığım kuzey yıldızı!..

Evet,doğacak birazdan..Ama artık gözlerine daldığı o çocuk yok!.

Dağlarına kar yağmış, ak saçlı bir adam var!.

Bir gün onu da yolcu edecek..

Işıklarla, ışıklar ülkesine!..